Op een koude winteravond, begin December, nam de vriendengroep afscheid van elkaar voor de uitgaansgelegenheid waar zij zojuist geweest waren. Deze avond was speciaal, Ivan en Rosalie hadden hun vriendschap bezegeld met een relatie. Nadat iedereen elkaar gedag gezegd had gingen Ivan en Rosalie richting hun huis. Het eerste stukje konden ze samen fietsen, maar bij de splitsing van de weg moesten ze allebei richting hun eigen dorp. Ze zwegen tijdens het fietsen en af en toe wisselden zij een glimlach uit. Pas bij de splitsing, waar zij stopten om elkaar gedag te zeggen, werd een eerste woord gesproken. “Ik vond het gezellig vanavond, ik ben blij dat wij iets speciaals hebben.’’ Ivan sprak niet met de woorden die hij had willen zeggen, maar Rosalie snapte wat hij bedoelde en ze stemde in met wat hij zei. Ze boog zich naar hem toe en gaf hem een zoen. Warmte vulde zijn lichaam en zij had hetzelfde. ‘’ Nou, ik spreek je morgen wel op msn, of beter nog, ik ping je wel als ik wakker ben.’’ Rosalie stapte nonchalant op haar fiets, stak haar blackberry in de lucht en reed weg. Ze keek nog een keer om met die oogverblindende glimlach en ze verdween de donkere nacht in. Ivan stond nog dromerig voor zich uit te kijken en mompelde dat hij haar morgen wel zou spreken. Hij wist dat ze dat allang niet meer hoorde en hij stapte ook op zijn fiets. Hij moest nog een stuk, maar het deed hem niets. Hij had verkering met Rosalie, het meisje waar hij vanaf de brugklas verliefd op was. De koude wind gleed door zijn haar en hij droomde weer weg. Niet veel later werd die droom verstoord door 2 koplampen en een oorverdovende klap. Na de klap en een onbeschrijvelijk pijn werd het stil. Te stil..
wauuww klinkt spannend. Halverwege dacht ik: ze gaat dood. :') krijgt hij een ongeluk XD mnnn
BeantwoordenVerwijderen